Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου 2008

O Ηλίας Παπανικολός (eisvoleas)


O Ηλίας Παπανικολός, μουσικός hip hop καλυτέχτης πιο γνωστός ως Εισβολέας μίλησε στο lifeload. Το καινούργιο Album του Εισβολέα "Νταλαβέρι με το γνήσιο" κυκλοφορεί σύντομα!Λέει ότι παίρνει δύναμη από τα μάτια του γιου του...



Είμαι παιδί της πόλης, βγήκα κατευθείαν στους δρόμους της. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Κυψέλη, σ' αυτήν τη χαβούζα, και έμπλεξα με τη μουσική από 14 χρονών. Με τις παρέες. Άλλος έκανε ραπ, άλλος σάμπλαρε κι έπαιζε, ανακάλυψα ότι έχω μια κλίση και κόλλησα. Ήταν και το μόνο εύκολο. Δεν χρειάζονταν μουσικές γνώσεις, μόνο το ταλέντο να ταιριάζεις τις λέξεις. Αρχίσαμε από μικροί με samples και στην πορεία μάθαμε και μουσική. Ακούγαμε συγκροτήματα από την Αμερική, αλλά με τα χρόνια μάς βγήκε κάτι πολύ ελληνικό, βάλαμε μπουζούκι, μπαγλαμά, δεν θέλει και πάρα πολύ να σου έρθει στο κεφάλι. Το θέμα είναι να δουλέψεις σκληρά και να έχεις υπομονή. Μετά η ζωή σε βραβεύει. Παλιά η αστική μουσική ήταν το ρεμπέτικο. Οι ρεμπέτες ήταν το αστικό underground, έλεγαν αυτά που ήθελαν να πουν οι πολλοί και δεν μπορούσαν. Σήμερα αυτό το κάνει το hip hop.




Είμαι σιδεράς και φτιάχνω τραπέζια για να ζήσω. Θεωρώ ότι κάνω κάτι δημιουργικό. Μια δουλειά που είναι μόνο πάρε και δώσε, χωρίς να φτιάχνεις κάτι, χωρίς δημιουργία, είναι χωρίς ουσία. Μικρός ήθελα να γίνω φυσικομαθηματικός, δεν ξέρω γιατί, μου άρεσε. Δεν τα κατάφερα. Κατάφερα όμως να πραγματοποιήσω το άλλο μου όνειρο, να γίνω μουσικός. Ο εγωισμός και η ματαιοδοξία είναι ταυτόσημα με το hip hop. Και στους Έλληνες και στους μαύρους της Αμερικής το ίδιο πράγμα. Σκάει ο άλλος με την BMW και χρωστάει στην τράπεζα 150 χιλιάδες ευρώ, πίνει μαργαρίτα και το παίζει κυριλέ. Αυτό το πράγμα το κράζω. Η αγάπη πού είναι; Η ουσία είναι να είσαι αβέρτος στα συναισθήματά σου, να ανοίγεσαι και να μη φοβάσαι αν θα πληγωθείς. Να λες αλήθειες με κάθε κόστος. Το δικό μου hip hop νομίζω ότι έχει μεγάλη διαφορά απ' το hip hop των άλλων. Ο τρόπος που το παραδίνω είναι λίγο πιο ωμός, δεν φοβάμαι να πω αυτά που θέλω, γιατί δεν υπάρχει και κάτι που να με φοβίζει. Δεν κάνω hip hop για τα γούστα των άλλων, αλλά για τα δικά μου. Σημασία έχει να αρέσει πρώτα απ' όλα σε σένα αυτό που κάνεις, να μη φτιάχνεις κατά παραγγελία.





Επιτυχία είναι να καταφέρεις να φτάσεις στην απόλυτη ελευθερία. Να έχεις όνειρα που να έχουν βάση, κι όχι να είσαι αλλοπαρμένος. Απ' την άλλη, δεν είσαι κακό να είσαι ονειροπόλος. Αρκεί να έχεις πάντα τη γροθιά σου ψηλά. Όταν έρχεται ένας άνθρωπος και μου λέει μπράβο για τη μουσική που φτιάχνεις, γίνομαι ο πιο πλούσιος άνθρωπος του κόσμου. Δεν έχει σημασία αν δεν βγάλεις λεφτά, ένα μπράβο για μένα αξίζει όσο χίλιες πληρωμές. Μεγαλύτερη δύναμη μού δίνει η οικογένειά μου. Ο γιος μου. Όταν βλέπω τα μάτια μου στα μάτια του. Αυτό μου δίνει μεγαλύτερη δύναμη. Το καλύτερο πράγμα που μου έχει τύχει στη ζωή είναι ότι μπόρεσα να αποκτήσω ένα παιδί. Δεν φοβάμαι για τον κόσμο που θα μεγαλώσει, γιατί πάντα έτσι ήταν τα πράγματα. Όταν ήμουν μικρός φοβόμουν μη γίνει πυρηνική καταστροφή. Πέρασαν τόσα χρόνια κι ακόμα να έρθει...

Η ζωή με έχει διδάξει να είμαι πολεμιστής. Να μη βάζω κάτω το κεφάλι και να προχωράω μπροστά. Να προσπαθώ να είμαι καλός άνθρωπος. Η ζωή, ρε φίλε, δεν θέλει να την πάρεις στα σοβαρά. Η ζωή είναι πουτάνα. Άναψε το κόκκινο λαμπάκι / γι' άλλη μια φορά περιμένει πελατάκι / γουστάρεις να περάσεις καλά, ε, μαγκάκι; / απλά δεν είναι / φάε κάνα σοκολατάκι. / Μα έτσι είναι η ζωή / τρελιάρα και γλεντίστρω / να την πετύχεις πρέπει όταν έχει οίστρο / ίσως να την πείσεις και μαζί της να γλεντήσεις / μα πρόσεχε γιατί έχει απαιτήσεις και θα την πατήσεις / και την κάνεις από κούπες μετά / και δεν σε σώζει ούτε καν μια γεμάτη ζαριά. / Θέλει χαδάκια και παιδάκια τρυφερά / δεν θέλει να την πάρεις στα σοβαρά...












1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Άρε Λιάκο! Γαμάς ρε φίλε! Απ' τους πατέρες του ελληνικού Hip hop!