Παρασκευή 29 Φεβρουαρίου 2008
Viron-Ferrum Gravis
Οι Γερμανοί Viron είχαν κάνει αισθητή την παρουσία τους από πρόπερσι, όταν κυκλοφόρησαν μέσω της δικής μας Sonic Age Records το ντεμπούτο τους με τον φιλόδοξο τίτλο "NWOGHM". Και αν δεν κατάφεραν να εντυπωσιάσουν, μια και ο προαναφερθείς δίσκος είχε κάποιες μέτριες στιγμές, σίγουρα έδωσαν υποσχέσεις για το μέλλον. Υποσχέσεις τις οποίες εκπληρώνουν σε μεγάλο βαθμό με το νέο τους άλμπουμ.
Οι Viron εξακολουθούν να παίζουν και στο "Ferrum Gravis" αμερικανιζέ metal που κρυφοκοιτάζει προς το thrash, με τα φωνητικά του Alexx Stahl τα οποία φέρνουν με τη μία στον νου τον Hansi Kursch των Blind Guardian. Δεν ξέρω αν με τη νέα τους δουλειά οι Γερμανοί θα σπάσουν τα όρια του underground και θα ακουστούν από ευρύτερο κοινό, είναι όμως βέβαιο ότι έκαναν το βήμα προς τα εμπρός που θα περίμενε οποιοσδήποτε είχε ακούσει την πρώτη τους προσπάθεια. Υπάρχουν πιο ώριμες συνθέσεις, καλύτερη παραγωγή (αν και είναι αρκετά τυποποιημένη, θα ήθελα δηλαδή πιο φυσικό ήχο στις κιθάρες) και αρκετή ποικιλία, τα κομμάτια δηλαδή δεν μοιάζουν μεταξύ τους.
Ναι μεν κυριαρχούν τα γρήγορα κομμάτια, δηλαδή τα "Violator", "The Isle Of Man", "Led Astray", "Beyond The Gates" και το "Metal Ball" με το πωρωτικό ρεφρέν, υπάρχουν όμως και mid tempo ("On The Run", "Playground For Billions") και μία καθαρή μπαλάντα ("War"). Υπάρχει, όμως, και το τελευταίο τραγούδι, το "Sniper", το οποίο διαρκεί σχεδόν δώδεκα λεπτά! Και να πεις ότι υπήρχε κάποια συνοχή και ροή στο σύνολο, πάει κι έρχεται, όμως το συγκεκριμένο "κομμάτι" μοιάζει πιο πολύ με συρραφή ιδεών και μελωδιών - μερικές από τις οποίες είναι αρκετά ενδιαφέρουσες, αλλά τι να το κάνεις... Γενικά έχω την αίσθηση ότι οι Viron θα έπρεπε να προσέξουν λίγο τη διάρκεια των συνθέσεών τους, μια και οι περισσότερες από τις υπόλοιπες θα ήταν πιο απολαυστικές, αν διαρκούσαν λιγότερο.
Πέρα από τις όποιες ενστάσεις, πάντως, η δουλειά είναι καλή. Σίγουρα το είδος έχει παρουσιάσει και καλύτερες μπάντες τα τελευταία χρόνια, αλλά και οι Viron δικαιούνται το δικό τους μερίδιο στην αναγνώριση από τον κόσμο. Αν δεν είστε ιδιαίτερα απαιτητικοί ακροατές, δεν χάνετε τίποτα αν τους δώσετε μία ευκαιρία.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου